Cümle cümle gidersin bazen
Küserek kelimelere
Noktalar ellerinde ağırlaşır
Virgül koymak istersin ucu eline batar
Soru işareti boğar seni ünlemi alıp vurasın gelir yerden yere
Bazen üçer beşer atlarsın satırlardan (bir an önce bitsin diye)
Yeni bir sayfanın açılmasını da istemezsin
Fırtınası ağır gelir her çevrildiğinde sayfanın
Aşk kelimelerinin üstünü çizer umudu silmeye kalkarsın
Kırık heceler kalır satır sonlarında
Bırak kalsın kafiyeler yarım
Ne de olsa giden gittiğiyle kalır
Kalan kenarda yalnızlığına sığınır
Yakar paragraf başlarını
Külü savrulur haykırışlarının
Sesine perde iner vurgularının
Kaleme başkaldırır tonlamalar
Sadede gelemeden düş kırılır yen içinde saklanır
Bir ayraçtan yardım umar çocuk sevinçleri
Boynu bükülür saman kâğıtlı defterin
Hayıflansa neye yarar
geri gelmedikten sonra sevgili
Sabahın ala ayazında
İçi ürperir alev alan isyanını yağmur yaşı söndürür
Kalır üç nokta yan yana çaresiz
Üst üste konsa neye yarar bir açıklama kalmadıktan sonra
Açılan tırnaklar kapanır içi boş
Öylece batar canına
Defter bir yana kalem bir yana
Ağırlaşan göz kapakları
Nasırlaşan parmaklarıyla
Nefesini savura savura
Varmalı artık iyiden iyiye s’ona
Varmalı artık ona…
“B’aşka Bir Gün” adlı şiir kitabından
