En içli nefesin
En derin sesisin
En yanık nağmenin
Hüzün dolu neşesisin
Gece dört…
Geliyorsun birden aklıma
Saçlarımı okşuyorsun
Masal tadında
İçim ürperiyor
Bir nefeste çekiyorsun ruhuna
Dokunmadan öpüyorsun
Sıcaklığınla
Anlat diyorsun ne var ne yoksa
Bir ezgi çınlıyor kulağımda
Nihavent makamında
Neden sabaha karşı geliyorsun
Diyorum
“Sen seversin güneşin doğuşunun
Saçlarında yankılanmasını
Gece yıldızlar eşlik ederken
Gözlerine
Ben sabahı görmeliyim
Saçının her telinde
Kuşların uyanışını duymalıyım
Sesinde
Ve o tatlı rüzgârın uğultusunu
Nefesinde hissetmeliyim
Sıcağında erimeliyim
Dar duvarlarından geçip
Süzülmeliyim iniltinde
Özlemin en yükseğinde
Tam da sabahın beşinde…
B’AŞKA BİR GÜN adlı şiir kitabından.
