Ekonomik, sosyal, kültürel ve en önemlisi sağlık alanında yaşadıklarımız günlerce televizyonda konuşuldu. Vatandaş olarak iki yıl evlere kapanıp süreci yaşadık. Bu süreçte eğitim konulu yazılarımda korona sonrası adaptasyonu anlatmış ve büyük zorluklar çekeceğimizi dile getirmiştim. Yatağında ders dinleyen sonra tablet veya bilgisayarla sosyal medyada zaman geçiren gençlerin okul açıldıktan sonra uyum sorunlarını gözlemleyebiliyoruz. Birkaç konu başlığıyla örnek vermek istiyorum. Kabuğuna çekilmiş ve iletişim kuramayan gençler çoğaldı. Asi, sürekli isteyen! bir kitle oluştu. Şaşalı bir dünya hayali kuran kitle oluştu. Anneye ,babaya saygı iyice azaldı. Tiktok denilen sosyal medya platformunun insan vücudunu saran bir virüs gibi gençleri zehirlediği görülmektedir. ( Oradaki konu başlıkları için birkaç yazıya ihtiyacımız var) Günaydın yerine "güno" bitiyor yerine "bito" gidiyorum yerine "gido" ... ************************** Fatmanisa Yürekli Çocukları yarış atı olarak yetiştirmeyi bıraktığımız gün eğitim görevini yapmış olacaktır. Erdemli bireyler yetiştirmek yerine ilkokuldan itibaren gelecek kaygısı yüklüyoruz çocuklara. Bununla birlikte bir çocuğun dünyasını sosyal medya ve televizyonla zaten alt üst edecek bir ortamımız var. Okul konulu dizilerde serserilik övgüsü o kadar abartılıyor ki insanın elinde bıçakla gezesi geliyor. Uyuşturucu satan çocuk öyle mahsum şekilde veriliyor ki insanın uyuşturucu satası geliyor. İşin içine bilinçsiz aile de girdi mi işte orada patlama gerçekleşiyor. Daha 13 yaşında bir çocuk eline bıçak alıp okula gelebiliyor. Arkadaşını maalesef öldürebiliyor. Fatmanisa Yürekli daha çocuk yaşta aramızdan ayrılıyor. Bu ifadesi çok zor bir cinnet halidir. Lise ve üniversitede bile çok az duyduğumuz bir olayın ortaokul seviyesinde yaşanması kan dondurucu. Kökten yanlış bir eğitim sistemi, bilinçsiz aile, sosyal medya ve televizyonun yoğurduğu gençliğin geleceği hiç iyi görünmüyor. Acil olarak hem de ülkece eğitimi konuşmalıyız. İnsani değerlerin ön planda tutulduğu eğitim sistemine ihtiyacımız var. Hem de hemen. Yeni bir ölümü kaldıramayız. 12 yaşında kız evladı olan bir baba ve eğitimci olarak ben bu ortamda kızımı okula gönderirken tedirginim. Her an bir şey olacak hissiyle yaşayacağım maalesef. Bu duyguyu binlerce anne-baba da yaşıyor. Anlatacak, söyleyecek çok şey var ama söz yetersiz, dil yetersiz. Dünyanın hiçbir yerinde böyle olayların yaşanmaması dileğiyle. Kalın sağlıcakla.